Ötelediğimiz kavuşmak şimdi
Ansızın olsun istemiyoruz mu ne?
Her ayrılık, ayrılık değildir sevgili
Bir kor yanmaya başlar yeniden bittiği yerde

Yan yana geldiğimiz anlar,
Geçmişin yanında ne kadar az
Ve yoğunlaşmış duygular,
geçmişte olmadığı kadar
Başlangıçlarını hatırlıyorum da,
Unuttuğumu sandığım tüm detaylar,
aşkı savuşturmalar, içimi acıtmaz sandığım
hani birbirimizi okuduğumuz bakışmalar...
Aynen şimdi baktığın gibi bakardın o zamanlar...
Her ayrılık, ayrılık değildir sevgili
Gün geçtikçe öğretir ne kadar sevdiğini ve sevildiğini....

Gidişlerinde, kapıdan çıkınca bir uçurumdan düşecek gibi bakıyorsun
Ya da bir daha geldiğinde beni bulamayacakmışsın gibi
içindeki çatışmalardan sekip gözlerine düşen ateş parçalarını saklayamıyorsun...
Ben de öyleyim, senden ne bir fazla, ne bir eksiğim...
Aslında eksiğim, tek eksikliğim gidişlerin, anlıyor musun?
Her ayrılık, ayrılık değildir sevgili....
Bu kez belki de aşk değil, AYRILIK YENİLDİ...

Ayrılık Bir Nebze Ölmek Değil mi?

Var olalı dünya kavgaların sebebi Aşk, namus ve ekmek değil mi? Ferhat’ a dağları deldiren ateş Şirini delice sevmek değil mi? Geldiğinde aşkın hazan mevsimi Rüzgarda savrulan yaprak değil mi? Gam değil attığın çamura değse tenim Canımın özü de toprak değil mi? Tatlı olurmuş yasak aşkın meyvesi Adem’le derdimiz ortak değil mi? Hakkın yok senin etmeğe sitem Sevdadan kaçan korkak değil mi? Bükmedim asla zalime boyun Başıma her gelen ondan değil mi? Hayat dediğin bir garip oyun Kula kul olan insan değil mi? Soğuktan titrerken bedenim Hasretle kavrulan yürek değil mi? Korkutmuyor artık beni ecelim Ayrılık bir nebze ölmek değil mi?